Loading...Γράφει ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης π. Μιχαήλ Σαντοριναίος.
Το Ευαγγέλιο, η Καινή Διαθήκη, όλη η Αγία Γραφή μαζί ονομάστηκαν Βίβλος. Η Βίβλος. Δηλαδή το ανώτερο, το ξεχωριστό, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο βιβλίο όλης της παγκόσμιας γραμματείας.
Το βλέπουμε αυτό στις αλάνθαστες διδαχές του. Το βλέπουμε στη σαγηνευτική ελκυστικότητά του. Το βλέπουμε στη διαχρονική ασυναγώνιστη και ακατανίκητη εκδοτική του επιτυχία. Το βλέπουμε στη διαχρονική επικαιρότητά του. Θα το δούμε και σήμερα, στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Ο Κύριος βαδίζει για τρίτη και τελευταία φορά προς τα Ιεροσόλυμα. Και να, ενώ ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα μεγάλο χωριό –αυτό θα πει κώμη–, πετάγονται από μακριά δέκα λεπροί και του φωνάζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους «Ἰησοῦ ἐπιστάτα (=Κύριε) ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. ιζ΄ 13). Ο θείος Λυτρωτής δεν αδιαφόρησε. Τους γιάτρεψε άμεσα, ολοκληρωτικά, ανεπίστρεπτα, αδάπανα.
Με αφορμή αυτό το μεγάλο θαύμα που δείχνει περίτρανα τη θεία φιλανθρωπία, τη θεία παντοδυναμία αλλά και τη στοργική συμπάθεια του Κυρίου Ιησού προς τους ασθενείς, θα δούμε τρία σημεία που έχουν άμεση σχέση και με την τρέχουσα επικαιρότητα, της μάστιγα της πανδημίας του κορωνοϊού.
I. Φοβερή ασθένεια τότε και τώρα
Επί αιώνες πολλούς βασάνιζε η φρικτή ασθένεια της λέπρας τον ταλαίπωρο άνθρωπο. Στην αρχή έβλεπε κανείς στο σώμα του κάποιο ελάχιστο εξάνθημα. Σε λίγο μελάνιαζε περισσότερο. Στη συνέχεια γέμιζε το σώμα ολόκληρο με έλκη, με πυορροούσες πληγές. Παραμορφωνόταν ολόκληρος. Ακόμη και το πρόσωπό του.
Ήταν πλέον καταδικασμένος σε κοινωνική απομόνωση. Και αυτό γιατί ήταν ασθένεια χρόνια και λοιμώδης, δηλαδή μολυσματική, μεταδοτική.
Επιπρόσθετα, και από τον Μωσαϊκό Νόμο, που ήταν και νόμος του κράτους, οι ασθενείς αυτοί θεωρούνταν ακάθαρτοι, μιαροί, βρώμικοι και έπρεπε να είναι απομονωμένοι.
Όλοι έτρεμαν την ασθένεια και απέφευγαν τους ασθενείς! Και οι ασθενείς ήταν περιορισμένοι σε καραντίνα, ξεκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο!
Τι μας θυμίζουν όλα αυτά; Δεν μας θυμίζουν την ίωσή μας, τον κορωνοϊό;
Ποιος θέλει να νοσήσει; Όλοι φοβούνται τους πάντες! Πώς τα κατάφερε ο Πονηρός! Αυτός δεν είπε στη γιορτή του Αγίου Ανδρέα “εγώ είμαι ο κορωνοϊός”; Να, πώς απομάκρυνε τους ανθρώπους… Το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι πλέον να αγκαλιάσεις κάποιον που αγαπάς! Αλλοίμονό σου! Κινδυνεύεις να συλληφθείς!
Μας έκρυψε και μας αλλοίωσε τα πρόσωπά μας! Οι προσφιλείς μας αδελφοί που έρχονται από το εξωτερικό μπαίνουν σε καραντίνα. Οι ασθενείς συγγενείς μας δεν μπορούν να μας δουν ούτε ως μελλοθάνατοι. Ούτε στην κηδεία τους δεν τους βλέπουμε όσοι ελάχιστοι δικαιούμαστε να την παρακολουθήσουμε.
Αλλά και οι αποθεραπευθέντες θεωρούνται αποτρόπαιοι, στιγματισμένοι! Αυτός πέρασε κορωνοϊό! Μακριά! Σαν να είναι, κυριολεκτικά, λεπρός! Αλήθεια πόσο μοιάζει το χθες με το σήμερα; Πόσες ομοιότητες μεταξύ εκείνης της λοιμικής νόσου και της σημερινής;
IΙ. Ο Χριστός είναι ο μοναδικός Ιατρός
Στη φοβερή μάστιγα της λέπρας όλοι είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά! Όχι προς τον Θεό! Αλλά προς την απελπισία! Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα! Οι συγγενείς τούς είχαν εγκαταλείψει από τη στιγμή που αρρώστησαν. Τους φοβόντουσαν! Τους θεωρούσαν επικίνδυνους! Οι ιερείς περίμεναν αδρανείς το θαύμα, για να το επιβεβαιώσουν.
Και να! Μπροστά στους λεπρούς βρίσκεται τώρα ο Χριστός! Τον είχαν ακούσει. Τον είχαν παρακολουθήσει ίσως να θεραπεύει ανίατες ασθένειες. Τον πίστεψαν! Είναι η μοναδική τους ευκαιρία για να θεραπευτούν. Εξάλλου απογοητευθεί από όλους τους ανθρώπους. Και από τον ίδιο τους τον εαυτό! Αυτό συμβαίνει συχνά…
Στην οριακή αυτή κατάσταση, όταν δηλαδή ο άνθρωπος απογοητευθεί από όλα και από όλους και από τον ίδιο του τον εαυτό, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά στο σκοτεινό φάσμα μιας ανίατης ασθένειας, μιας ανείπωτης θεομηνίας, ενός αδιεξόδου, τότε θυμάται –όπως ο πρώην άσωτος– τον στοργικό Θεό Πατέρα του!
Και να, βλέπουμε πάλι τους Λεπρούς να κράζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς».
Ήρθε ο Χριστός και είχε ως κύριο σκοπό Του το «ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός» (Λουκ. ιθ΄ 10). Ήρθε να σώσει τον χαμένο από την αμυαλοσύνη της αμαρτίας άνθρωπο. Αλλά ο Κύριος είναι άπειρα και απερίγραπτα πονετικός φιλάνθρωπος. Παρ’ ότι γνωρίζει πως θα αποδειχθούν αγνώμονες οι περισσότεροι, κατά την συνήθειά Του τους ευεργετεί!
Στην αρχή τους δοκιμάζει στην πίστη και στην υπακοή. Μετά τους θεραπεύει! Θεοκρατορικά εντέλλεται! «Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν» (Λουκ. ιζ΄ 14).
Πάνω στον δρόμο της αδιάκριτης υπακοής και της αταλάντευτης πίστης, έζησαν το θαύμα! Ούτε οι ίδιοι δεν το πίστευαν! Το σώμα τους καθαρισμένο! Αστιγμάτιστο! Το δέρμα τους καθαρό, ανανεωμένο, λείο, στιλπνό, σαν μικρού παιδιού! Είναι γαλαντόμος ο Κύριος, όταν ευεργετεί! Είναι μεγάλος Άρχοντας, ανίκητος Γιατρός, άφθαστος Ευεργέτης!
Θέλετε για λίγο να έρθουμε και στο σήμερα; Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι νοσούν σήμερα από τον φονικό ιό. Αλαφιασμένη η ανθρωπότητα, οι κυβερνήσεις, οι γιατροί, οι ειδικοί τρέχουν και δεν φτάνουν! Από κοντά και οι ευφάνταστοι συνομωσιολόγοι πυροδοτούν ασύστολα και συχνά ασύστατα τον φόβο και τον τρόμο. Ο λαός πανικόβλητος δεν ξέρει τι να κάνει! Κλείνεται στα σπίτια! Στον φόβο. Στην ολιγοπιστία του. Ανοίγει την τηλεόραση, για να φοβηθεί ακόμα περισσότερο. Δεν ξέρει πώς να πορευτεί.
Οι γιατροί του λένε: “Δεν υπάρχει φάρμακο! Έρχεται βέβαια η ακριβοπληρωμένη ελπίδα του εμβολίου, αλλά μη νομίζεις ότι και να κάνεις το εμβόλιο δεν κινδυνεύεις! Πάλι πρέπει να φοβάσαι. Για να μην πεθάνεις βιολογικά, πρέπει να κλειδωθείς μέσα. Πρέπει να πεθάνεις κοινωνικά, συναισθηματικά, οικονομικά, πνευματικά. Κάτι σαν τους τότε λεπρούς. Πρέπει να μην έχεις κοινωνική ζωή. Πρέπει να μην επισκεφτείς την Εκκλησία”!
Και να, ο Χριστός πάλι περπατά αθόρυβα ανάμεσά μας. Χωρίς τυμπανοκρουσίες! Χωρίς δημοσιότητες! Χωρίς προβολή! Είναι σαν να μας λέει “Κοίταξε, δεν υπάρχει μόνο το επισφαλές εμβόλιο. Υπάρχει και ο παντοδύναμος Θεός.” Εκ του Οποίου «πᾶν δώρημα τέλειον»(Ιακ. α΄ 17).
Αν τον δούμε, με τα μάτια που Τον είδαν τότε οι λεπροί, θα βρούμε την πραγματική Ελευθερία(1). Αν Τον υπακούσουμε αδιάκριτα, όπως αυτοί, στον δρόμο της υπακοής, θα θεραπευτούμε.
Είναι αλήθεια ότι οι εντολές του Χριστού φαίνεται κάποτε να συγκρούονται με την ανθρώπινη λογική. Μα αν περίμεναν οι λεπροί πρώτα να γίνουν καλά και μετά να ξεκινήσουν την υπακοή, τότε θα είχαν πεθάνει μέσα στη δυστυχία της αρρώστιας τους. Έτσι κι εμείς, πρέπει να πάμε στους ιερείς μας, στις Εκκλησίες μας, στα σωστικά μυστήρια, έστω και αν η λογική, η νομοθεσία, τα υγειονομικά μέτρα μάς αποτρέπουν.
Ο Χριστός και οι εντολές Του ζητούν πάντα μια υπέρβαση της καθηλωτικής έλξης της ανθρώπινης λογικής. Και έτσι θα Τον βρεις.
Μόλις ξεκινήσεις να υπερβαίνεις της στενή ανθρώπινη λογική, «ἐν τῷ ὑπάγειν», τότε θα αρχίσεις να ζεις το θαύμα, τα θαύματα. Τότε θα αρχίσεις να ζεις την πραγματική ζωή, την ζωή του Θεού! Την ζωή της Χάρης και της Χαράς. Τότε θα δεις τον Θεό όπως ο ευγνώμων πρώην λεπρός!
III. Γύρνα στον Χριστό
Και κάτι ακόμα!
Μόλις περάσει η δοκιμασία, μόλις περάσει η πανδημία, μόλις γίνεις καλά… Μόλις ζήσεις το θαύμα, μην ξαναγυρίσεις στα παλιά, όπως οι άλλοι εννιά! Στις παλιές σου συνήθειες, στους παλιούς σου φίλους…
Η τωρινή δοκιμασία όπως και όλες οι δοκιμασίες μας δίνονται, όχι για να πεθάνουμε, αλλά για να βρίσκουμε, όπως τότε ο περιφρονημένος Σαμαρείτης, τον πραγματικό Σωτήρα μας Χριστό. Δεν θέλει αυτό το ανθρωποκεντρικό σύστημα της εποχής μας!
Ένας ιατρός αρρώστησε από κορωνοϊό! Νοσηλεύτηκε. Διασωληνώθηκε. Έφτασε στο αμήν! Μα τελικά σώθηκε, έγινε καλά…
Κοιτάξτε τώρα τον δημοσιογράφο!
“Ο κύριος …, καθηγητής της ιατρικής που διασωληνώθηκε, ανένηψε, έγινε καλά και θα μας κάνει δηλώσεις.
— Τί έχετε να μας πείτε;
— Ευτυχώς, έβαλε το χέρι του ο Θεός και βοήθησαν και οι γιατροί και έγινα καλά.
— Ακούσατε τί είπε! Eπειδή βοήθησαν οι γιατροί, έγινε καλά!”
Τέτοιο είναι το σύστημα! Σου απαγορεύει να δεις τον Θεό, ακόμη και όταν σου κάνει θαύμα!
Όμως, ο γιατρός είδε και ομολόγησε. Ο πρώην λεπρός Σαμαρείτης Τον είδε, Τον προσκύνησε, Τον ανακήρυξε –οπως και ο γιατρός– και ο Χριστός τού είπε: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».
Και, όπως μας λένε όλοι οι ερμηνευτές Πατέρες, του θεράπευσε και την ψυχή. Και αυτός έπλεε στο εξής σε έναν απέραντο ωκεανό χαράς και ειρήνης, που οι πρώην σύντροφοί του ούτε στα όνειρά τους δεν υποπτεύθηκαν.
Έτσι και εμείς, ας καταφεύγουμε στον μοναδικό γιατρό ψυχών και σωμάτων, για να απολαμβάνουμε και να διακηρύττουμε τις ενέργειές Του –όσο πεισματικά κι αν τις πολεμά το σύστημα– και τότε θα αξιωνόμαστε και τις πνευματικές Του ευεργεσίες, και εδώ και στην ουράνια βασιλεία Του. Αμήν.
- “Ελευθερία” ονόμασε η Κυβέρνηση την εκστρατεία εμβολιασμού του λαού μας.
