Πόση ώρα να προσεύχομαι;

8
7693
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (1 ψήφοι, μέσος όρος: 3,00 από 5)
Loading...

Πόση ώρα να προσεύχομαι;

Ρώτησα κάποτε ένα νέο 16 ετών:

-Αγαπάς, παιδί μου, το Θεό;

-Τον αγαπώ πολύ, πάτερ μου, μου απάντησε αυθόρμητα.

-Προσεύχεσαι σ’ Αυτόν τακτικά;

-Όχι! μου είπε με ειλικρίνεια.

Ο νέος αυτός δεν μπορούσε να συλλάβει την αντίθεση που υπήρχε μεταξύ των δύο απαντήσεών του. Γιατί είναι αδύνατον να αγαπά κανείς πραγματικά το Θεό και να μην προσεύχεται.

Αν έχεις ένα φίλο εξαιρετικά αγαπητό, δεν προσπαθείς να βρεις τρόπους να επικοινωνείς συχνά μαζί του και να συζητάς διάφορα ζητήματα; Έτσι δεν είναι;

Παρακολούθησε, παιδί μου, αυτούς τους αριθμούς που θα σου πω. Είναι εξακριβωμένοι. Ένας άνθρωπος που πέθανε 70 ετών διέθεσε τα χρόνια της ζωής του ως εξής: 15 χρόνια εργάσθηκε, 20 κοιμήθηκε, 2 έτρωγε, 1 ντυνότανε, 9 μήνες πλυνότανε, 7 μήνες ξυριζότανε, 4 μήνες καθάριζε τη μύτη του, 2 μήνες τα δόντια του κλπ.

Παρατήρησες κάτι; Όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω αφορούν εξωτερικές ασχολίες. Φροντίδες και μέριμνες για το σώμα.

Όταν όμως, παιδί μου, παρουσιασθείς ενώπιον του Θεού πολύ διαφορετικός θα είναι ο λογαριασμός τον οποίο θα υποχρεωθείς να κάνεις. Θα σε ρωτήσει τότε ο δίκαιος Κριτής:

«Πόσα καλά έκανες; Πόσα κακά;»

«Πόσα καθήκοντα εκτέλεσες και πόσα όχι;»

«Πόσον καιρό προσευχόσουν;»

Μέσα σ’ ένα χρόνο η καρδιά σου χτύπησε 36.792.000 φορές. Απ’ το τεράστιο αυτό ποσό, πόσους παλμούς διέθεσες για το Θεό σου;

«Μα πόσο λοιπόν πρέπει να προσεύχομαι;»

Πρέπει να ξέρεις, παιδί μου, πως ο Θεός δεν υπολογίζει την προσευχή με τη χρονική της διάρκεια, αλλά με το ζήλο, με τη διάθεση, με την καρδιά. Μια μικρή, ζωντανή, ολόθερμη προσευχή αξίζει πολύ περισσότερο από μια άτονη, τυπική, ξερή, έστω και πολύωρη.

Εκείνο που προέχει είναι ο ζήλος και η θερμή διάθεση της καρδιάς. Κάνε την πρωινή και βραδινή σου προσευχή. Μην παραλείπεις όμως καθ’ όλη την ημέρα πολλές φορές να στρέφεις τη σκέψη και την καρδιά σου στο Θεό.

Θα ‘ναι, παιδί μου, ευλογημένη η μέρα σου, όταν τις πρώτες σου τις σκέψεις τις αφιερώνεις στο Θεό. Κι ο ύπνος σου θα είναι ήρεμος και γαλήνιος όταν, πριν παραδοθείς στα χέρια του, στρέψεις και πάλι σ’ Αυτόν τους λογισμούς σου.

Δε σου συνιστώ να προσεύχεσαι στο κρεβάτι! Αν όμως δεν πρόκειται καθόλου να προσευχηθείς αλλιώς, τότε μη σταματήσεις τη συνήθειά σου. Πιστεύω όμως ότι κι εσύ δε θα το βρίσκεις τόσο σωστό, να συνομιλείς με το Θεό και Κύριό σου, και να ‘σαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου! Αφήνω πως μπορείς να πάθεις, αυτό που πολλοί νέοι το παθαίνουν, να μην προλάβεις δηλαδή να τελειώσεις την προσευχή σου και… να σε πάρει ο ύπνος!

Σαν φρόνιμος λοιπόν νέος, κάνε την πρωινή σου προσευχή αφού ντυθείς και τη βραδινή σου πριν βγάλεις τα ρούχα σου. Κατόπιν δε, όταν θα πέσεις στο κρεβάτι, εξακολούθησε, αν θέλεις, τις ευσεβείς σου σκέψεις· θα κοιμηθείς έτσι πιο γαλήνια.

Ξέρεις εκείνο το σοφό γνωμικό που λέει «Τίποτε δεν μπορεί να επιτύχει, αν δεν το ευλογήσει ο Θεός»;

Εάν λοιπόν τις μέρες σου δεν τις αρχίζεις ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, πώς περιμένεις την ευτυχία;

Κοίταξε γύρω σου, παιδί μου. Όλα τα πλάσματα με το δικό του το καθένα τρόπο, προσεύχονται κι υμνούν τον πάνσοφο Δημιουργό.

Τα φυτά ανοίγουν τ’ άνθη τους και στέλλουν το ζωογόνο άρωμά τους στο Θρόνο του Πλάστη.

Τα πουλιά με τις γλυκές μυριότονες φωνές τους, ποιον άλλον παρά τον Παντοδύναμο υμνούν;

Γι’ Αυτόν βομβίζει η μέλισσα.

Γι’ Αυτόν πετά χαρούμενη η πεταλούδα.

Αυτόν δοξάζουν με τη λάμψη τους οι αστραπές.

Αυτόν υμνολογούν και οι βροντές μ’ όλο το τρομερό τους μεγαλείο.

Ναι! ολόκληρη η φύση θερμά προσεύχεται σ’ Αυτόν, αν και δεν έχει τη συναίσθηση αυτού που κάνει. Κι εσύ, παιδί μου, άνθρωπος με θέληση ελεύθερη, θα αρνηθείς αυτό που πρόθυμα εκτελεί η άλογη φύση;

«Το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς ν’ αντικρίσεις στον κόσμο είναι ο άνθρωπος που προσεύχεται».

Αυτή η πρόταση είναι πολύ σωστή. Εκείνος που προσεύχεται ζει σ’ έναν άλλο κόσμο. Άφθονη αναπνέει τη χάρη του Θεού και ξεδιψάει απ’ το γλυκύτατο νερό της θείας παρουσίας.

Σου είπα, παιδί μου, πιο πάνω, ότι η φύση ολόκληρη προσεύχεται. Θέλησα να σου κάνω ένα συμβολισμό, γιατί η προσευχή η αληθινή είναι προνόμιο του ανθρώπου. Μόνο αυτός μπορεί συνειδητά να ανυψώνει την ψυχή του στο Θεό, και να συνομιλεί μαζί Του.

Είναι αλήθεια τιμή μεγάλη για τον άνθρωπο η προσευχή· κι αυτή είναι ένα ακόμη στοιχείο που κάνει να ξεχωρίζει ο άνθρωπος απ’ τ’ άλλα τα δημιουργήματα.

Όταν προσεύχομαι, βρίσκεται σ’ έξαρση η ψυχή μου! Ουράνια αισθήματα με πλημμυρίζουν. Χαρά, ευγνωμοσύνη, αγάπη. Όλα τα νιώθω στον υπέρτατο βαθμό. Πώς λοιπόν να μη δοξολογήσω το Θεό μου για το υπέροχο αυτό δώρο Του;

Με τα φτερά της προσευχής, μπορούμε ν’ ανεβούμε σε ύψη δυσθεώρητα. Μπορούμε να πετάξουμε μέχρις αυτόν τον θρόνο του Θεού, μακριά από τον κόσμο με τις τόσες του μικρότητες.

Με τα φτερά της προσευχής φθάνουμε εκεί, όπου άπληστα χαιρόμαστε το ζωογόνο αέρα της θείας παρουσίας.

Η προσευχή είναι πηγή δυνάμεως για τον αγώνα το σκληρό που φέρνει εμπρός μας η κάθε μέρα.

Λες και αλλάζει ο εαυτός σου, όταν πετάς με τα φτερά της προσευχής.

Έλα λοιπόν, παιδί μου!

Σαν έρχονται οι θλίψεις και σε χτυπούν σα μανιασμένες θύελλες, πέσε στα γόνατα κι άνοιξε την καρδιά σου στον Πατέρα σου.

Μετά την προσευχή θα δεις πόσο θα είσαι αλλαγμένος! Γαλάζιο θα τον βλέπεις τώρα τον ουρανό κι η θάλασσα θα έχει γαληνέψει.

Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου,

ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.

Ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου,

καὶ ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν,

ὅτι αὐτὸς ρύσεταί σε ἐκ παγίδος θηρευτῶν

καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.

ἐν τοῖς μεταφρένοις αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι,

καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐλπιεῖς·

ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.

Οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ,

ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας,

ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου,

ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ.

Πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου,

πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·

Πλὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου κατανοήσεις

καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψει.

Ὅτι σύ, Κύριε, ἡ ἐλπίς μου·

τὸν ῞Υψιστον ἔθου καταφυγήν σου.

Οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά,

καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου.

Ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται

περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου.

[Από τον 90ο Ψαλμό]

Αυτές οι σκέψεις που γεμίζουν παρηγοριά την ψυχή σου γράφτηκαν απ’ τον μεγάλο εκείνο εστεμμένο Ψαλμωδό, κι είναι ένα άριστο βοήθημα γι’ αυτούς που θέλουν να βαδίζουν στη ζωή τους ίσια και τίμια.

Και εσύ, παιδί μου, είσαι ασφαλώς ένας από αυτούς. Γι’ αυτό έχεις μεγάλη ανἀγκη από τη χάρη του Θεού, που ένας μόνο τρόπος υπάρχει να την κερδίσεις. Η προσευχή.

Μη στερείς λοιπόν, παιδί μου, την ατίμητη ψυχή σου απ’ τη ζωογόνα αναπνοή της, αλλά προσεύχου, προσεύχου με ζήλο, ώστε να έλθει η μυριοπόθητη μέρα που θα στεφανωθείς με το στεφάνι της δόξης.

(Από το βιβλίο του Tihamer Toth «Αντίθετα στο ρεύμα» των εκδόσεων «Φώς»)

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Κάπου είχα διαβάσει ότι τα πέντε λεπτά προσευχής είναι βαρετά. Τα δέκα λεπτά προσευχής, είναι αγγαρεία. Τα δεκαπέντε λεπτά προσευχής είναι ευχάριστα. Τα είκοσι λεπτά προσευχής είναι επικοινωνία. Η μισή ώρα προσευχής είναι ευχαριστία. Η μία ώρα προσευχής είναι απλά απόλαυση!!!
    Κάτι παρόμοιο δείχνει και το παρακάτω κείμενο…
    Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

    Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!

    Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

    Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

    Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλοβρόχι για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
    Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες . Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.

    Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνισες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες…αλλά δεν πειράζει!

    Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

    Σ’ αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.
    Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν Μου μένει παρά να σ’ αγαπώ και να ελπίζω ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου…..

  2. Υπέροχο το άρθρο, υπέροχη και η πρώτη απάντηση με την ιστοριούλα! Το άρθρο το θεωρώ αφυπνιστικό και μας βοηθά να γνωρίσουμε κάποιες άγνωστες πτυχές του θέματος της προσευχής. Απλώς το μονο που θα ήθελα να τονίσω είναι οτι η προσευχή δεν είναι απλώς μια συνομιλία με το Θεό μας αλλά είναι κι αυτή μια συνάντηση και μία ένωση μαζί του, όπως αυτή που συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία, ή με τα άλλα μυστήρια -χωρίς φυσικά να τα αντικαθιστά. Και τέλος κατα τη διάρκεια της προσευχής ο Θεός δεν κοιτά το εξωτερικό μας ανάστημα αλλά το εσωτερικό. Την κατάσταση της ψυχής μας.

  3. Μεγάλο το θέμα της προσευχής και σημαντικό το πόσο και ποιον χρόνο της αφιερώνουμε.
    Συνήθως της αφιερώνουμε περιορισμένο χρόνο, όσον ξέμεινε, αφ’ότου κάναμε όλα τα όχι μόνο απαραίτητα αλλά και πολλά-πολλά περιττά της ημέρας. Κατάκοποι μάλιστα καθώς είμαστε τότε, το μόνο που πραγματικά επιθυμούμε είναι “να τα πούμε γρήγορα-γρήγορα και όπως να’ναι για να τελειώνουμε και να κοιμηθούμε”. Αντί να ξεκουραστούμε έτσι στην προσευχή, αγχωνόμαστε, κουραζόμαστε περισσότερο ψυχικά και εντελώς άδειοι και ανέγγιχτοι απ’ την όλη προσπάθεια συχνά, καταλήγουμε στο κρεβάτι. Η απογοήτευση της καρδιάς έκδηλη αλλά και το δέλεαρ του ύπνου και της ξεκούρασης απο την άλλη, πάλι μεγάλο.

    Αντίθετα, αν με λίγη, καλή, συνειδητή, καρδιακή προσπάθεια και με τη χάρη του Κυρίου μας ζήσουμε τι πάει να πει η προσευχή, τότε η νυν αγγαρεία θα μεταλλαχτεί σε λαχτάρα, σε άμεση και βιωτική ανάγκη της ψυχής. Δεν θα χρειάζεται καν να σκεφτούμε πως “τώρα πρέπει να προσευχηθώ γιατί αυτό πρέπει ή αυτό είναι το σωστό, καταλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω το γιατί”. Θα σπαρταράμε να’ρθει η ώρα της προσευχής! Οι υποχρεώσεις θα τελειώνουν χωρίς χρονοτριβές διότι η ψυχή δεν θα ψάχνει δικαιολογίες να αποφύγει την προσευχή, θα την κυνηγά. Θα επιζητούμε πώς και πώς να βρούμε 1-2 ήσυχα λεπτά μες τη μέρα για 1-2 μυστικούς, θερμούς ψιθύρους, που τόσο πολύ μας στηρίζουν και κρατούν.
    Παντού και πάντα ο Κύριος μας είναι μέσα μας στο δρόμο, στη σχολή, στη δουλειά, στο διάβασμα, στις εργασίες του σπιτιού.΄Αρα, παντού και πάντα μπορούμε να Του μιλούμε,μπορούμε ασταμάτητα να Τον ζούμε.
    Ωστόσο, και επειδή είναι τέτοια η σημασία της προσευχής για την ψυχή μας, αντίτοιχα μεγάλος είναι και ο πόλεμος του πονηρού, που τείνει να ψυχραίνει και σκληραίνει την καρδιά μας. Γι’ αυτό και πολύ ωφέλιμη είναι η τακτική μελέτη σχετικών βιβλίων που κρατούν ζεστή, ταπεινή, ειρηνική την καρδιά και την ωθούν σε προσευχή.

  4. Καλησπερα αδελφοι

    Το θεμα της προσευχης ειναι πολυ σοβαρο και δεν υπαρχουν δικαιολογιες ουτε αναστολες για αυτους που αγαπουν και θελουν να επικοινωνουν με το Πατερα τους. Σκεφτειτε το πιο απλο, πως ο Θεος θυσιασε το ίδιο του το παιδι για εμας!!! Εμεις δε αξιζει να επικοινωνουμε εστω και 10 λεπτα μαζι του μεσω της προσευχης!!! Η προσευχη ειναι το οξυγονο της ψυχης μας μαζι με τη συμμετοχη στα Μυστυρια της Εκκλησιας!!

  5. “Η Προσευχή μου εισακούστηκε”.

    “Ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει δύναμη
    κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για ν’αντιμετωπίζω.

    Του ζήτησα σοφία
    κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα για να μάθω να τα λύνω.

    Του ζήτησα οικονομική άνεση
    κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

    Του ζήτησα θάρρος
    κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους για ν’αντιμετωπίζω.

    Του ζήτησα αγάπη
    κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

    Του ζήτησα χάρες
    κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να τις εκμεταλλευτώ.

    Απ’ ό,τι ζήτησα, δεν πήρα τίποτα.
    Τίποτα από αυτά που ήθελα.

    Πήρα όμως τα πάντα.
    Όλα αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν”.

  6. Η προσευχή είναι πάρα πολύ μεγάλη αρετή. Αυτή στηρίζει τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα και τον ενισχύει στην πάλη του με τους δαίμονες. Με την προσευχή ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεό,γίνεται ένα μαζί του και δυναμώνει πνευματικά.Η προσευχή δεν πρέπει να γίνεται βιαστικά και μηχανικά αλλά καρδιακά και με συναίσθηση του τι ζητάμε πό τον Θεό.

  7. Η προσευχη ειναι το φαρμακο της ψυχης μας,μια προσευχη που προερχεται μεσα απο την καρδια μας αληθινα παντα θα ανεβενη στον θρονο του θεου.και τοτε θα νιώσουμε την παρουσια του κυριου μας και θα καταλαβουμε πως εισακούστηκε η προσευχή μας.

  8. Πολύ ενδιαφέρον και διδακτικό.Πως όμως διατρέπεις άσχετους λογισμούς την ώρα που προσπαθείς να προσεύχεσαι ;
    Μετά υπολήψεως
    Πανταζης Πανταζίδης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ