Η υπέρτατη αγάπη

1
1518
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (καμία αξιολόγηση προς το παρόν)
Loading...

Ο Θεός μας είναι αγάπη. «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ιω. δ΄ 8), μας πληροφόρησε ο μαθητής της αγάπης, ο ευαγγελιστής άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Και ακριβώς επειδή είναι αγάπη, μας αγάπησε με υπεράπειρη αγάπη, ένα ξεχείλισμα θεϊκής αγαθότητας. Μέσα δε στην έκρηξη της αγάπης του για μας τα πλάσματά του, έγινε και άνθρωπος και ανέβηκε επάνω στο Σταυρό. Από αγάπη σαρκώθηκε και από υπερβολή αγάπης σταυρώθηκε.

Και ακριβώς επειδή είναι αγάπη, γι’ αυτό ζητάει από μας τους πιστούς να είμαστε και εμείς άνθρωποι αγάπης. Ζητάει να έχουμε την αγάπη πρώτη επιδίωξή μας, βασίλισσα των αρετών.

Όλες οι αρετές, και η αγάπη βέβαια, που είναι η κορυφαία αρετή, έχουν δοθεί στον άνθρωπο από τη γέννησή του. Διότι είναι έμφυτες στον καθένα οι αρετές. Γι’ αυτό και τις έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι, οποιασδήποτε θρησκείας, οποιουδήποτε έθνους και φυλής και χρώματος, άνδρες και γυναίκες. Γι’ αυτό κατά φυσικό τρόπο αγαπάμε τους γονείς μας και όλους αυτούς που θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους. Το ίδιο έμφυτη είναι και η αγάπη που αναπτύσσεται μεταξύ φίλων και αναμφιβόλως η χιλιοτραγουδημένη συζυγική αγάπη.

Τα όρια ωστόσο αυτών των ειδών της αγάπης είναι περιορισμένα και η διάρκειά τους επισφαλής. Η αγάπη που προέρχεται από την καρδιά του ανθρώπου είναι εφήμερη. Σήμερα πολύ συχνά οι αγαπώμενοι δίνουν όρκους αιώνιας αφοσίωσης και κατόπιν σταδιακά αρχίζουν να παγώνουν και να χωρίζουν μισούμενοι και αλληλοϋβριζόμενοι.

Η αληθινή αγάπη του Ευαγγελίου όμως είναι κάτι άλλο, είναι άλλης ποιότητος, και στον ύψιστο βαθμό της μας ξεπερνάει απείρως. Μας ξεπερνάει, διότι είναι υπερφυσική, είναι θείας ποιότητος. Δεν αποτελεί ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά είναι έργο της θείας Χάριτος· γι’ αυτό και δεν έχει ούτε όρους ούτε όρια. Ούτε βέβαια κάνει διάκριση συγγενών, φίλων, γνωστών, ομοεθνών, θρησκείας, φύλου, ιδεολογίας κ.τ.λ.. Είναι αγάπη μόνιμη και αναφαίρετη και δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση του αγαπωμένου προσώπου. Στον ύψιστο δε βαθμό της, αυτόν που κατακτούν οι άγιοι, είναι «καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» (αββάς Ισαάκ πα΄), αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος ότι θα προτιμούσε να πάει ο ίδιος στην κόλαση, αρκεί να σώζονταν οι συμπατριώτες του Εβραίοι (Ρωμ. θ΄ 3).

Αυτή η αγάπη είναι το υπέρτατο άθλημα όλων των αθλημάτων του κόσμου. Και βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Δεν την αποκτάει κανείς κατά τρόπο μαγικό, μετέχοντας απλώς στη ζωή της Εκκλησίας και ζώντας μια ζωή χριστιανική, όπως την ονομάζουμε. Η αληθινή αγάπη του Ευαγγελίου είναι θάνατος. «Κραταιά ὡς θάνατος ἀγάπη» (Άσμα η΄ 6). Είναι αγάπη πάσχουσα και μάλιστα πάσχουσα σε υπέρτατο βαθμό. Απαιτεί σταύρωση του ανθρώπου επί αοράτου σταυρού. Λίγοι, πολύ λίγοι, φθάνουν στα ύψιστα επίπεδά της. Γι’ αυτό και είναι εντελώς ακατόρθωτη με ανθρώπινες μόνο προσπάθειες. Αυτή επιτυγχάνεται μόνο με τη συνεργασία του ανθρώπου και του Θεού. Είναι χάρις και δωρεά του Θεού που προσφέρεται στις δεκτικές ψυχές. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος αποκτήσεώς της. Κανένα δώρο δεν αποκτάται με μεθόδους, διότι τότε παύει να είναι δώρο. Η απόκτηση αυτής της χάριτος είναι έκπληξη! Διότι στην ουσία απόκτησή της σημαίνει συμβίωση και ένωση μετά του Θεού. Μην τυχόν λοιπόν νομίζουμε ότι κατέχουμε την αληθινή αγάπη απλώς επειδή ζούσε μέσα στην Εκκλησία. Γνωρίζουμε ασφαλώς ότι υπάρχει, την μελετούμε ενσαρκωμένη στη ζωή των αγίων, την βλέπουμε ίσως σε ελάχιστες, πολύ σπάνιες περιπτώσεις και σε σημερινούς αγιασμένους ανθρώπους. Αλλά μέχρις εκεί.

Κι όμως η αγάπη είναι εντολή, η κορυφαία εντολή, και είμαστε υποχρεωμένοι να την εφαρμόζουμε. Δεν είναι προαιρετική η εφαρμογή της. Δεν αγαπάμε, μόνο όταν και αν το θελήσουμε. Στη χριστιανική μας πίστη δεν υπάρχει το αν. όποιος και αν είναι ο άλλος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον αγαπήσουμε. Η αγάπη στο Ευαγγέλιο δεν είναι προαιρετική, είναι υποχρεωτική. Η αγάπη είναι εντολή, και είναι η κορυφαία εντολή, η εντολή των εντολών. Και μάλιστα εντολή αγάπης και των εχθρών: «Ἀγαπάτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν» (Ματθ. ε΄ 44)! Η αγάπη του Ευαγγελίου είναι νόμος! Και με βάση αυτόν τον νόμο πρόκειται να κριθούμε. Γι’ αυτό και είναι υποχρεωτική η εφαρμογή του. Εφόσον βέβαια επιθυμούμε να σωθούμε…

Αγάπη και προς τους εχθρούς! Ασύλληπτο μεγαλείο και απίστευτη δύναμη!

Κανείς εκτός του Χριστού δεν τόλμησε να ζητήσει κάτι παρόμοιο. Όχι μόνο δεν σκέφθηκε να το προτείνει κανείς προ Χριστού, αλλά και μετά Χριστόν δεν τόλμησε κανείς ούτε καν να το επαναλάβει. Πολύ περισσότερο δεν θα τολμούσε να το θέσει ως εντολή και μάλιστα ως την κορυφαία εντολή. Γι’ αυτό το Ευαγγέλιο θα παραμείνει πάντοτε το πιο τολμηρό και επίκαιρο κείμενο απ’ ό,τι έχει ποτέ γραφεί ή πρόκειται να γραφεί πάνω στη γη.

Και οι άνθρωποι της αληθινής αγάπης του Χριστού οι τολμηρότεροι άνθρωποι! Άλλοι θεοί πάνω στη γη!

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ιω. δ΄ 8). Αγάπη ανέφραστη, άρρητη, ανεκδιήγητη, ακόρεστη, απέραντη, πανάμωμη, αγιώτατη, απερινόητη κατά την τελειότητα, γλυκύτατη, ισχυρή, αιώνια και τί αλλο να πω ακόμη; Όταν κατά τη δωρεά της θείας ευσπλαχνίας αξιώνεται η ψυχή να κατοπτεύσει την Αγιότητα και την Αγάπη του Θεού, τότε ακούσια με κάποια ανεξήγητη έκπληξη και θαυμασμό λέει: “Ω, τί Κύριο έχουμε”!

    Η αγάπη αυτή είναι η άκτιστη ζωή του ίδου του Θεού. Μέσα στα όρια της επίγειας υπάρξεώς μας κατακαίει μέσα μας ότι ξένο προς αυτή υπάρχει και συγχρόνως μας γεμίζει με ενέργεια άλλου είναι, ακατάληπτου μέχρι τότε. Είναι απαραίτητο να μας επισκιάσει δύναμη εξ ύψους για να καταξιωθούμε να γνωρίσουμε υπαρκτικά αυτή την αγάπη. Τότε το Πνεύμα μαρτυρεί για την αλήθεια με αναμφίβολο τρόπο. Η καρδιά, τετρωμένη από την αγάπη του Θεού, πονεί κάποτε τόσο, σαν να την πέρασε πύρινη ρομφαία. Αλλά ο πόνος αυτός είναι απερίγραπτα γλυκός. Από την γλυκύτητα της αγάπης του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να λησμονήσει όλο τον κόσμο.

    Χωρίς την εμπειρία αυτή κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το φαινομενικά παράδοξο των εντολών του Ευαγγελίου: “Αγαπάτε τους εχθρούς ημών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς” και συνάμα: “Ει τις έρχεται προς Με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα…έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναται μαθητής Μου είναι”.

    Όταν η Αγάπη του Χριστού βρει καρδιά έτοιμη να αποδεχθεί τη φλόγα της, σκηνώνει σε αυτή. Το να μιλάει κάποιος για την προσευχή που γεννιέται από την αγάπη αυτή προξενεί τρόμο στην καρδιά.

    Επώδυνη είναι η οδός που οδηγεί στην απόκτηση της αγίας Αγάπης. Δεν είναι άραγε αυτός ο λόγος για τον οποίο πολλοί αποχωρούν από τον Χριστιανισμό…, αποκλίνουν από τη σταυρική οδό της αγάπης αυτής σε άλλες οδούς; Αλλά δεν υπάρχει άλλη οδός, όπως δεν υπάρχει κι άλλος Θεός.

    Σε προνομιακές στιγμές είναι δυνατό να αγγίξει τη γήινη καρδιά το Άκτιστο Φως της αγάπης του Χριστού. Σε αυτή βρίσκεται η Θεία αιωνιότητα, σε αυτή και ο μόνος έσχατος σκοπός της ασκήσεώς μας.
    (Επιλεγμένοι λόγοι του γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ για την αγάπη απ’ τα βιβλία “ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ” και “ΑΓΩΝΑΣ ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ”)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ