Loading...Μια ακόμα ανοιχτή συζήτηση για τους φοιτητές της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης θα λάβει χώρα την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010 στις 8 μ.μ. στο εντευκτήριό μας, Αλεξάνδρου Σβώλου 42. Συντονιστής ο π. Μιχαήλ Σαντοριναίος, ιεροκήρυκας της Ι. Μ. Θεσσαλονίκης.
Πολύ ικανοποιημένοι και ωφελημένοι βγήκαμε μετά το τέλος της χθεσινοαπογευματινής ανοιχτής συζήτησης που έλαβε χώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων του εντευκτηρίου μας.
Τα πλεονεκτήματά της σε σχέση με μία καθιερωμένη ομιλία πολλαπλά και πολυδιάστατα!
Διαπλάθει μία φιλική, οικεία και ζεστή ατμόσφαιρα, αντί της πιο παγερής, συμβατικοποιημένης και ρουτινιάρικης που παρατηρείται στις ομιλίες. Διακρίνεται για την πληθωρική και πολυεπίπεδη δομή της αντί μιας μονοδιάστατης, άκαμπτης και δυσπροσάρμοστης διάρθρωσης που συνεπάγεται μία εισήγηση. Σε προδιαθέτει με μία σιγουριά και εμπιστοσύνη, εξαιτίας της φερεγγυότητας του ομιλούντος σε αντίθεση με την αμφίβολη και επισφαλή αξία ενός πρωτοεμφανιζόμενου ομιλητή (πρέπει πάντως να διευκρινισθεί ότι γίνεται μία συστηματική και αξιέπαινη προσπάθεια για την εύρεση αξιόλογων ομιλητών).
Επιπλέον, να τονίσω ότι αυτού του τύπου οι συζητήσεις πάνε “κουτί” στον π.Μιχαήλ. Ξεχωρίζει για την καλλιέπεια, την γλαφυρότητα και την εκφραστικότητα του λόγου του, για τις σαφείς, περιεκτικές και διαφωτιστικές του απαντήσεις, τις πειστικές, συγκροτημένες, τεκμηριωμένες και προσεγμένες θέσεις του.
Όλους αυτούς πάντως τους ευλογημένους καρπούς που προκύπτουν από αυτές τις συζητήσεις δε θα τους απολαμβάναμε αν δεν προϋπήρχε στο παρασκήνιο αυτή η άρτια οργάνωση και θεματολογική κατανομή των ερωτήσεων από τον υπεύθυνο της συζήτησης. Γι’ αυτό και θερμά τον ευχαριστούμε!!!
Σε μας απομένει η “καλή εφαρμογή”, όπως λέει και ο π.Μιχαήλ.
Καλά τα λες, βρε Ζωτικέ, αλλά μη μιλάς δικηγορίστικα…
Η συζήτηση της 2 Φεβρουαρίου έγινε σε πολύ φιλικό κλίμα και με πολλούς φοιτητές παρόντες. Τα θέματα, τα οποία διατυπώθηκαν από τους ενδιαφερομένους και διαπραγματεύτηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ήταν:
1. Πώς φανερώνεται η ευσπλαχνία – το έλεος και η αγάπη- της Αγίας Τριάδος μέσα από τα ποικιλόμορφα βασανιστήρια που παραχωρούνται στα παιδιά της, από τους χαιρέκακους ανθρώπους και το διάβολο;
2. Πώς συνδυάζονται τα πάθη που έχουμε μέσα μας με τους διαφόρους πειρασμούς που παραχωρεί ο Θεός για μας;
3. Πώς μπορεί κανείς να καταπολεμήσει τους λογισμούς και να αντέξει χωρίς να πέσει στην αμαρτία; Μπορούμε να πούμε κάποιους πρακτικούς τρόπους;
4. Τελικά τι γίνεται με το καθαγιασμό των τιμίων δώρων, μετουσίωση ή μεταβολή, και τι σημαίνει αυτό;
5. Τι είναι το προπατορικό αμάρτημα και με ποιο τρόπο απαλλασσόμαστε από αυτό με το μυστήριο του Βαπτίσματος;
6. Αφού η αμαρτία η εξομολογούμενη δεν είναι αμαρτία, ποιος είναι ανώτερος, αυτός που δεν αμαρτάνει καθόλου ή αυτός που αμαρτάνει και εξομολογείται;
7. Η αγάπη έχει πόνο; Αν ναι πού οφείλεται αυτό; Δε θα έπρεπε να παρέχει μόνο χαρά και ευτυχία, εφόσον είναι θεϊκό χαρακτηριστικό –θεϊκό δώρο; Μήπως ο πόνος δημιουργείται από τα πάθη μας που μπερδεύονται στην αγάπη;
8. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στο ζήτημα της χρησιμοποίησης ενός μεσάζοντος ανθρώπου για την τακτοποίηση των υποθέσεων μας; Μήπως ακόμα και η χρησιμοποίηση γνωριμιών για ειδική διαχείριση σε θέματα περίθαλψης είναι κάτι μεμπτό; Δεν αδικούμε τους αδελφούς μας που δεν έχουν τέτοια δυνατότητα; Μήπως τελικά ο σκοπός αγιάζει τα ‘μέσα’;
9. Ένας που αμαρτάνει εκούσια μπορεί να έχει χάρη Θεού;
Για την ακρίβεια η συμμετοχή ήταν η μεγαλύτερη από τις τρεις παρόμοιες εκδηλώσεις που έγιναν στη σειρά και μας εντυπωσίασε το γεγονός ότι το ενδιαφέρον αυξανόταν! Σαφές μήνυμα από το φετινό “πείραμα” για περισσότερες “ανοικτές συζητήσεις” μέσα σε ένα ακαδημαϊκό έτος ότι αυτές έχουν ανταπόκριση από τα μέλη.
Υ.Γ. Βέβαια αυτή τη φορά λόγω εκτάκτου περιστατικού και χρονικής καθυστέρησης της έναρξης υπήρξε λιγότερη συζήτηση. Πάντως πολλοί πήραμε τουλάχιστον μερικές απαντήσεις στα παραπάνω.
Διαφωνώ, Φρειδελίχε. Περισσότερη συζήτηση υπήρχε, επειδή τα θέματα ήταν πιο πρόσφορα…
Καλησπέρα!
Έχω παρακολουθήσει όλες τις προηγούμενες ανακοινώσεις σας για τις ανοικτές συζητήσεις. Λόγω απόστασης δεν έχω βέβαια συμμετάσχει σε καμία από αυτές. Έτσι, παραμένουν κάποιες απορίες μου εδώ και καιρό, τις οποίες πλέον ήρθε η ώρα να εκφράσω: Πώς ακριβώς δομείται η ανοιχτή αυτή συζήτηση; Δηλαδή, τα θέματα έχουν τεθεί καιρό πριν, ανακύπτουν κατά τη διάρκειά της ή και τα δύο; Επίσης, η διαπραγμάτευση των θεμἀτων γίνεται με συζήτηση μεταξύ των παρόντων ή με σύντομες “εισηγήσεις” από τον πνευματικό-συντονιστή, εν είδει “λύσης αποριών”;
Ομολογώ ότι από τις προηγούμενες ανακοινώσεις και τα σχόλια που γράφτηκαν σε αυτές, δεν ήταν ξεκάθαρο για κάποιον μη-γνώστη της εκδήλωσης αυτής (όπως εγώ) το πώς ακριβώς γίνεται. Μπορείτε να με διαφωτίσετε σχετικά;
Ευχαριστώ.
Και τα δύο.
Και τα δύο!
Αγαπητέ Δωρόθεε, είμαι πολύ περίεργος να μάθω τι συζητήθηκε σε ότι αφορά το ερώτημα 8. Κάποτε βρεθήκαμε σε μία πολύ δύσκολη θέση λόγω ενός ατυχήματος που συνέβη στον αδελφό μου.Όταν λόγω του ταμείου του φύγαμε από το θάλαμο που νοσηλευόταν με αρκετούς ακόμη ασθενείς και πήγαμε σε μονόκλινο , η μητέρα μου χάρηκε μεν , σκέφτηκε όμως και αυτούς που έμειναν πίσω και λυπόνταν που δε θα μπορούσαν και αυτοί να νοσηλευθούν με τις ίδιες συνθήκες. Έτσι , μου δημιουργήθηκε και εμένα η απορία που εκφράστηκε στη συνάντησή σας. Θα χαιρόμουν πολύ αν είχα μία απάντηση.
Ευχαριστώ.
Όχι, δυστυχώς, δεν μπορούμε να μεταφέρουμε μια απάντηση του τύπου “ναι” ή “όχι” ή “υπό προϋποθέσεις”. Στόχος τέτοιων ευκαιριών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης είναι ο προβληματισμός πάνω στις ερωτήσεις που τίθενται με σύντομες τοποθετήσεις και βραχεία συζήτηση μεταξύ των παρεβρισκομένων. Και νομίζω ο καθένας εξάγει τα συμπεράσματά του ή κρατάει τα σημεία που τον αφορούν. Ασφαλέστερη απάντηση σε συγκεκριμένα ζητήματα, όπως αυτό που αναφέρετε, μπορεί να δώσει νομίζω μόνο ένας πνευματικός ή ένα άτομο που εμπιστεύεστε πολύ.